Gdy świadectwa szkolne trzymamy w ręce to jest właśnie ten moment kiedy spokojnie można zacząć pakować walizki i rozpocząć wakacje. W pakowaniu jesteśmy całkiem dobrzy i przez te kilka lat doszliśmy do wprawy więc nie czekając długo, w pełnej gotowości stawiliśmy się na lotnisku w Warszawie przygotowani na wakacje na Menorce.

W tym roku chcieliśmy trochę uciec od turystycznego zgiełku stąd wybór padł na maleńką wyspę rzadko wybieraną przez turystów na wakacyjne podboje. Jest maleńką oazą spokoju na Morzu Śródziemnym.

Mieszkaliśmy w hotelu Insotel Punta Prima . Bardzo wygodny dla rodzin z dziećmi. Przestronne dwupokojowe apartamenty gwarantowały spokojny sen dzieciom a nam pozwalały na miłe spędzenie wieczoru 🙂 Obiekt godny polecenia ze względu na rozmiary, pięknie utrzymaną zieleń i bardzo dobre jedzenie.

Najlepszym sposobem na zwiedzenie wyspy jest wynajęcie samochodu. Ulice są dobrej jakości a samochodów raczej mało więc całą wyspę można przejechać wzdłuż i wszerz zupełnie bezstresowo i szybko. Cała wyspa ma długość zaledwie 50 km i szerokość około 16 km zatem wyspę zwiedza się w tempie błyskawicznym. Zabytków również nie znajdzie się tu wiele. W sumie do najważniejszych zaliczyć można dawną stolicę wyspy Ciudadelę z antyczna starówka dawniej zamieszkiwaną przez Żydów oraz katedrą. Miasto pełne jest wąskich i krętych uliczek przepełnionych śródziemnomorskim klimatem.

Prawdziwym hitem okazały się „kamienie”. Dzieciaki były zadowolone ze zwiedzania wykopalisk w Trepucó i Talati de Dalt . Trepucó to  jedno z najlepiej zachowanych miejsc prehistorycznych. We wsi opisano każdy monument ilustracją przedstawiającą życie sprzed tysiąca lat.

Odwiedzający Menorkę to głównie turyści, który kochają naturę. Wyspa potrafi zauroczyć spokojem i małą ingerencją człowieka w środowisko naturalne. Skały, zieleń, morze, smaczne owoce morza i życie na najmniejszych obrotach to jest to co wyróżnia wyspę pośród zatłoczonych wysp Balearów. Totalny spokój…

W północno- zachodniej części wyspy znajduje się latarnia morska. Prowadzi do niej droga około kilometrowej długości. Samochód trzeba zostawić na parkingu między polami i dalej już pieszo udać się w stronę morza. Sama latarnia z daleka ładnie wygląda, ale niestety nie można na nią wejść ponieważ wszystko jest ogrodzone murem a brama wejściowa zamknięta na kłódkę.

Na koniec pobytu w Punta Prima zwiedziliśmy XVI wieczną wieżę obronną znajdującą się na wzgórzu, z którego roztacza się piękny widok na morze i okolicę.

Te wakacje upłynęły nam na wolniejszym biegu. Na Menorce wszystko toczy się o wiele wolniej. Ludzie zdają się nigdzie nie spieszyć. Turystów jak na lekarstwo. To wszystko sprawia, że poczuć się tu można trochę jak na wsi. Wróciliśmy do Polski moooocno rozleniwieni, ale bardzo zadowoleni.